Jak zrobić spontaniczne spalanie

Samozapłon jest powszechnym procesem związanym z bardzo wieloma substancjami. Zazwyczaj samozapłon substancji występuje, gdy osiągnięta zostanie określona temperatura, która jest nazywana temperaturą samozapłonu. Istnieją jednak substancje i mieszaniny, które mogą się zapalić nawet w temperaturze pokojowej (a nawet niższej) bez narażenia na widoczne źródło ciepła. Takie reakcje wyglądają imponująco.

Mechanizmem działania takich mieszanin jest samoprzyspieszająca reakcja egzotermiczna zachodząca wraz z zapaleniem mieszaniny. W związku z tym, czas zapłonu tych mieszanin zależy od temperatury zewnętrznej (THE, czas zapłonu wyższą mniejsza) gęstość nasypową i izolacji cieplnej. Z oczywistych powodów nie zaleca się przechowywania gotowych mieszanek. Przy bardzo wysokich prędkościach rozwojowi spontanicznych procesu spalania można uzyskać samodetoniruyuschie mieszaniny (na przykład mieszaniny pyłu glinu, węgla i wodoru, nadtlenku lub mieszaniny azotanu amonowego z nadmanganianem potasu), ale ze względu na ich nastrojowych zachowanie wykazują doświadczeń z ich stosowania, a nawet do wytwarzania takich mieszanin nie zalecane! Należy pamiętać, że samozasilająca się mieszanina może powstać nawet wtedy, gdy sam eksperymentator się tego nie spodziewa. W ich przypadku odpowiednia jest prawie każda reakcja egzotermiczna, która przebiega w nieobecności lub przy minimalnej ilości rozpuszczalnika. Na przykład opisano przypadek samozapłonu mieszaniny siarczanu miedzi z proszkiem żelaza i trocinami.

Ponieważ prędkość i substancji mieszanki zapłonowe mogą być podzielone na: palny natychmiast (w ciągu 1-2 sekund po zmieszaniu reagentów) palny po krótkim czasie (0,1-5 minut po zmieszaniu reagentów) lub palne przez długi czas (więcej niż 5 minut po zmieszaniu reagentów). Należy zauważyć, że klasyfikacja ta jest bardzo konwencjonalne, ze względu na silną zależność czasu zapłonu warunków zewnętrznych (skład mieszaniny, temperatury powietrza, wilgotność powietrza oraz reagenty, ich stężenie). Większość mieszanin i substancji zapala się natychmiast po wymieszaniu lub przedostaniu się do powietrza.

W warunkach zapłonu substancje i mieszaniny można podzielić na kilka grup:

1. Substancje i mieszaniny łatwopalne w postaci par lub gazów innych niż powietrze.
Istnieje wiele takich substancji i mieszanin, na przykład:
Wszystkie substancje organiczne, metale, niemetale i wiele związków w gazowym fluorku, trifluorek chloru, fluorek tlenu, dioksydifluorek ulegają samozapłonowi. W szczególności można zaobserwować samozapłon lekko podgrzanej wody w fluorze, szkło w trójfluorku chloru.
Proszek chloru autoignite gazu antymonu (lit piękne białe plamki), czerwone i białe fosforu, terpentyna na rozwiniętej powierzchni (takie jak bawełna), cienką folią aluminiową.
W parach bromu ulegają samozapaleniu: antymon, fosfor, aluminium.

2. Substancje i mieszaniny ulegają samozapłonowi w kontakcie z powietrzem.
Są to zazwyczaj substancje chemicznie czynne, na przykład:
Metaliczny rubid i cez, wiele najprostszych substancji metaloorganicznych (metylowy, metylolitowy, trimetyloglinowy), silanowy, difosfinowy.
Substancje o rozwiniętej powierzchni utleniającej, na przykład: metale piroforyczne (żelazo piroforyczne, nikiel, pluton, cyrkon), biały fosfor na rozwiniętej powierzchni.
Niektóre łatwopalne ciecze, na przykład dwusiarczek węgla, eter, terpentyna. Zwłaszcza w obecności źródeł ciepła i na rozwiniętych powierzchniach.
Substancje z tej grupy mogą ulegać samozapaleniu w miarę wzrostu stężenia i szybkości utleniania, w wyniku parowania rozpuszczalnika.
Praktyczne przykłady:
a) Mieszać roztwory szczawianu sodu i siarczanu żelazawego. Wytrącony żółty osad odsącza się i suszy. Otrzymany hydrat szczawianu żelaza umieszczono w fiolce podłączony luźne końcówki wacik bawełniany do pozycji prawie poziomej i ogrzewa szczawianu żelaza, ogrzewając całą rurę (aby usunąć krople wody) materiału konwersji czarno piroforyczne żelaza przepływ proszku. Kolejna gorąca probówka jest wprowadzana do ciemnego pokoju, bawełniany wacik jest wyjęty i wylany na arkusz żelaza. Obserwuj fontannę iskier. Podobny eksperyment można przeprowadzić poprzez rozkład cytrynianu żelaza, szczawianu lub mrówczanu niklu. Proszki metali piroforycznych nie mogą być przechowywane.

3. Substancje i mieszaniny, których samozapłon jest aktywowany przez wodę.
Zwykle są to mieszaniny, w których woda służy jako rozpuszczalnik dla jednego ze składników, po rozpuszczeniu rozpoczyna się silnie egzotermiczna reakcja prowadząca do zapalenia mieszaniny. Mogą to być również substancje reagujące z wodą z dużym wydzielaniem ciepła.
Na przykład, dietylocynk, trietyloglin, sodu, mieszaniny magnezu jodem, jod z mieszaniną cynku, wodorek wapnia, wodorek sodu, tetragidroalyuminat litu, nadtlenek sodu i mieszaninę aluminium, magnezu i azotanu srebra, nadtlenek sodu i trocin mieszanina magnezu, azotanu amonu, chloranu potasu, bezwodnego siarczanu miedzi.
Praktyczne przykłady:
a) Wymieszaj równe części zdruzgotanych kryształów jodu i pyłu aluminiowego. Zrób małe zagłębienie na szczycie kopca, dodaj kroplę lub dwie wody i odejdź. Mieszanina zacznie syczeć po 20-30 sekundach i włączy się z białym płomieniem, dając gęsty purpurowy dym. Dym składa się z oparów jodu, który jest bardzo korozyjny, toksyczny i zabrudzony, dlatego należy zachować ostrożność i przeprowadzić ten eksperyment na zewnątrz lub pod dobrą trakcją. Zamiast aluminium można stosować pył cynkowy i magnez.
b) Samozapłon mieszaniny 1 grama pyłu cynkowego z 1 grama oczyszczonego azotanu srebra opisano w obecności kropli wody.
c) Zmiel oddzielnie 5 g azotanu amonu i 1 gram (mniej możliwe) chlorku amonu i dodaj 0,25 g pyłu cynkowego. Z tej mieszaniny wytworzyć stożek i dodać 2-4 krople wody. Po chwili (1-2 minuty) reakcja rozpocznie się od jasnoniebieskiego płomienia z dużą emisją dymu. W zależności od jakości pyłu cynkowego, jego ilość można zmienić (zwiększyć).
W praktyce okazało się, że chlorek amonu nie jest niezbędnym składnikiem i mogą być wymieniane z chlorkiem sodu (około 3-krotność minimalnej ilości chlorku amonu), ale wrażliwość mieszaniny obniża się do około 5 razy i zimowych temperatur otoczenia nie może się zapalić.
d) Wlej na płytce ceramicznej nadtlenek sodu i proszek aluminiowy w równych objętościach i delikatnie wymieszaj, uzyskując wysokość 1 - 2 cm, z zagłębieniem u góry. 2 - 3 krople wody wchodzą do wnęki i natychmiast wyjmują dłonie. Po 5-10 sekundach mieszanina zapala się i pali się błyskiem.
e) Mały kawałek nitrowanej wełny umieszcza się na ceramicznej płytce. Odlewa się na niego niewielki bezwodnik kwasu fosforowego. Jeśli zrzucisz 2-3 krople wody na bezwodnik kwasu fosforowego, nitrovate zacznie błyskać i natychmiast się poparzy.

4. Substancje i mieszaniny, których samozapłon jest aktywowany przez silne elektrolity.
W większości przypadków, obecność silnego elektrolitu (głównie Silne kwasy i zasady) powoduje powstawanie reaktywny związek pośredni, który wchodzi w reakcję ze składnikami mieszaniny ogrzewany.
Praktyczne przykłady:
a) Mieszanina cukru i soli berlotte natychmiast zapala się, gdy dodaje się do niej kroplę stężonego kwasu siarkowego.

5. Substancje i mieszaniny zawierające silny utleniacz.
Zwykle środek utleniający w mieszaninie dodaje się w małej ilości, aby rozpocząć spalanie mieszaniny, a dalsze spalanie mieszaniny następuje pod działaniem tlenu atmosferycznego. Obecność dużej ilości utleniacza może prowadzić do przejścia spalania w detonację.
Na przykład mieszanina białego fosforu z jodem, zapalenie dwutlenku ołowiu siarkowodór, dwutlenek siarki, z nadtlenkiem sodu spalania, mieszanina nadtlenku sodu z kropli kwasu octowego.
Praktyczne przykłady:
a) Wymieszaj około 1 grama nadmanganianu potasu (manganu) z około 0,5 ml glicerolu. Po 0,5-1 minuty, mieszanina zacznie syczeć, a następnie zapłon. Mieszanina nie ulega natychmiastowemu zapaleniu (po około 1 minucie w temperaturze pokojowej) i może być użyta do zapalenia innej kompozycji zapalającej, gdy wymagane jest spowolnienie w celu zapalenia podstawowej kompozycji. Praktycznie ustalono, że użycie mniejszej ilości odczynników nie może prowadzić do zapłonu. Czas zapłonu zależy od temperatury zewnętrznej.
b) Mieszanina nadmanganianu potasu ze stężonym kwasem siarkowym (zielona ciecz) zapala wiele organicznych cieczy (alkohol, aceton, terpentyna) w kontakcie z nimi. Podobnie, ta reakcja może być prowadzona jako katalizowana przez silne elektrolity z użyciem suchego nadmanganianu potasu.
UWAGA. : nie ogrzewaj mieszaniny nadmanganianu potasu kwasem siarkowym i nie używaj go w ilości większej niż 1 kropla - może wystąpić silna eksplozja!
c) Wlać 3 g tlenku chromu (VI) na blachę. W pipecie narysuj mililitr mieszaniny acetonu i wody (2: 1) i kapie na tlenek chromu. Mieszanina natychmiast syczy i po kilku sekundach zacznie migać. Po ostatecznym wypaleniu pozostaje dużo rozproszonego zielonego proszku (to jest Cr2O3).

6. Niskostabilne substancje, zdolne do spalania podczas rozkładu.
Na przykład: chloran amonu, nadmanganian amonu. Substancje te, gdy są otrzymywane w suchej postaci, po pewnym czasie samozapłonu. Przy dużej ilości spalania takich substancji łatwo zmienia się w eksplozję. Wodne roztwory takich substancji mogą dawać suche, samozapalne substancje po odparowaniu wody.

7. Kompozycje zawierające katalizator spalania.
Na przykład: wodór zapala się, gdy wejdzie w kontakt z platynizowanym azbestem.

Pirotechnika

Menu nawigacji

Referencje użytkownika

Informacje o użytkowniku

Jesteś tutaj: »Pirotechnika» Uczta dla początkujących (pomoc dla początkujących) »Mieszaniny samopalne

Samopalne mieszaniny

Stanowiska 1 strona 19 z 19

Share12007-08-16 15:48:36

• Autor: Qwerty
• Pirotechnik
• Lokalizacja: Peter KZ
• Zarejestrowany od: 2007-08-15
• Zaproszenia: 0
• 0 postów
• Szacunek: [+ 0 / -0]
• Dodatnie: [+ 0 / -0]
• Wydał na forum:
  Nie określono
• Ostatnia wizyta:
  2008-04-16 16:53:28

Samopalne mieszaniny
I. Zmiel 1 gram nadmanganianu potasu (manganu) i przelej do porcelanowego kubka. Drip 2-3 krople gliceryny na nadmanganianu potasu. Mieszanina zaczyna syczeć, a następnie rozpala się. Nadmanganian potasu jest utleniaczem, pod jego wpływem gliceryna jest utleniana, temperatura wzrasta, aw konsekwencji gliceryna jest zapalana. Mieszanina nie ulega natychmiastowemu zapaleniu i może być użyta do zapalenia innej kompozycji zapalającej, gdy do zapłonu podstawowej kompozycji wymagane jest spowolnienie. Jeśli reakcja nie rozpocznie się z jakiegoś powodu lub po prostu nie poczekasz na jej rozpoczęcie, nie pozostawiaj mieszaniny bez nadzoru, do zniszczenia - zmyć wodą.

II. dość skuteczny, ale emituje wiele toksycznych oparów, więc eksperymenty powinny być przeprowadzane w dobrze wentylowanym pomieszczeniu lub na zewnątrz. Wymieszaj równe części kryształów jodu i pyłu aluminiowego. Zrób małe zagłębienie na szczycie kopca, dodaj kroplę lub dwie wody i odejdź. Mieszanina zacznie syczeć i zmieni kolor na biały z płomieniem, emitując gęsty fioletowy dym. Dym składa się z oparów jodu, który jest bardzo żrący, więc należy zachować ostrożność. Ponieważ ta mieszanina reaguje ze wzrastającą wilgotnością, niedopuszczalne jest przechowywanie mieszaniny tych składników. Wymieszaj bezpośrednio przed użyciem.

III. Rozetrzeć oddzielnie 5 gramów azotanu amonu i 1 grama chlorku amonu, i dodać 0,25 g pyłu cynkowego (ewentualnie innego metalu). Z tej mieszaniny wytworzyć stożek i dodać 2-4 krople wody. Reakcja rozpocznie się od jasnoniebieskiego płomienia o dużej emisji dymu. W zależności od jakości pyłu cynkowego, jego ilość można zmienić (zwiększyć). Mieszanka nie jest dozwolona z oczywistych powodów.

Share22008-03-27 15:19:06

• Autor: Povar
• Pirotechnik
• Lokalizacja: Саратов
• Zarejestrowany od: 2008-03-21
• Zaproszenia: 0
• Posty: 0 Członkowie:
• Szacunek: [+ 0 / -0]
• Dodatnie: [+ 0 / -0]
• Wiek: 23 lata [1995-04-08]
• ICQ: 480707904
• Wydał na forum:
  Nie określono
• Ostatnia wizyta:
  2013-05-30 18:08:25

I zapaliłem mieszaninę Mg i KMnO4, kiedy pocierałem ją w moździerzu.

Share32008-03-27 15:26:01

• Autor: Povar
• Pirotechnik
• Lokalizacja: Саратов
• Zarejestrowany od: 2008-03-21
• Zaproszenia: 0
• Posty: 0 Członkowie:
• Szacunek: [+ 0 / -0]
• Dodatnie: [+ 0 / -0]
• Wiek: 23 lata [1995-04-08]
• ICQ: 480707904
• Wydał na forum:
  Nie określono
• Ostatnia wizyta:
  2013-05-30 18:08:25

I wciąż, kiedy to robić, nefiga zaczęła szlifować w moździerzu KMnO4, KNO3 i cukier razem. Mam gram 150 tego x.. Jestem taki szarpnięty!

Share42008-03-27 17:13:54

• Autor: Cerega
• Administrator
• Lokalizacja: Rosja
• Zarejestrowany od: 2005-05-01
• Zaproszenia: 0
• Posty:
• Szacunek: [+ 0 / -0]
• Dodatnie: [+ 0 / -0]
• Twój wiek: 30 [1988-01-25]
• ICQ: 243630244
• Wydał na forum:
  45 minut
• Ostatnia wizyta:
  2016-07-06 23:19:35

Spróbuj Margantsovka z szarego mielenia, Lepsza siarka z chloranem potasu! Tylko w małych ilościach 1-2 gramy to nie więcej.

A teraz dla tych, którzy lubią spektakularne eksperymenty:
Wlać do probówki stęż. kwasu siarkowego (98-99%) i 5-6ml góry okuratno naleyti alkoholu 98-99%. Należy tak, aby nie wylać okuratno smishat nich i dostać dwie warstwy na dole Cerca od tezhelo a na dodatek alkoholu, wtedy kiedy wszyscy budzi gotów rzucić 2-3 nadmanganianu potasu Krystal i wyłączyć światła. opustitsa kwas nadmanganowy z alkoholem i wpaść Serck, reakcja proizaydet i poluchitsa tlenku manganowo Mn2O7 (bardzo wrażliwy i wybuchu substancji niebezpiecznych) jest łatwiejsze niż Cerca i dlatego zaczynają unosić się i po ano datronitsa do alkoholu proizaydet serii (akty alkoholu jako palny), ale wybuchu w wielu małe, więc zobaczysz tylko małe błyski pod wodą =)

Kiedyś prostu przelewać łyżkę nadmanganianu potasu w forforuvoe spodek sverzu kapanie 2-3 krople Serko i wziął kawałek papieru, a gdy dotknął kawałek papieru do kilku tej mieszaniny flash z fioletowym dymu. Zbyt bardzo skuteczny.

Share52008-03-27 22:33:02

• Autor: Povar
• Pirotechnik
• Lokalizacja: Саратов
• Zarejestrowany od: 2008-03-21
• Zaproszenia: 0
• Posty: 0 Członkowie:
• Szacunek: [+ 0 / -0]
• Dodatnie: [+ 0 / -0]
• Wiek: 23 lata [1995-04-08]
• ICQ: 480707904
• Wydał na forum:
  Nie określono
• Ostatnia wizyta:
  2013-05-30 18:08:25

Duc, nie mam gdzie się dostać H2SO4.

III. Rozetrzeć oddzielnie 5 gramów azotanu amonu i 1 grama chlorku amonu, i dodać 0,25 g pyłu cynkowego (ewentualnie innego metalu).

Napisz proszę, kto wie, jaką zasadę ma reakcja, nie można jej zdobyć za pomocą aluminium, napisz równanie.

Share82008-11-29 19:08:52

• Autor: xxxMistermberxxx
• Członkowie
• Zarejestrowany od: 2008-11-19
• Zaproszenia: 0
• 0 postów
• Szacunek: [+ 0 / -0]
• Dodatnie: [+ 0 / -0]
• Wydał na forum:
  Nie określono
• Ostatnia wizyta:
  2008-12-25 12:29:53

w jakich warunkach nadmanganian potasu reaguje z siarką, a co z cukrzycą *

Share92008-12-14 00:44:33

• Autor: GriN00
• Członkowie
• Zarejestrowany od: 2008-12-13
• Zaproszenia: 0
• 0 postów
• Szacunek: [+ 0 / -0]
• Dodatnie: [+ 0 / -0]
• Wydał na forum:
  Nie określono
• Ostatnia wizyta:
  2009-01-22 18:01:01

O nadmanganianu potasu z siarką - ja tak zrobiłem, po prostu zmieszałem i podpaliłem. Że tam się dokładnie okazało nie powiem, ale SO2 było dokładne.
Będę argumentować:
Mangan - KMnO4 - utleniacz, mangan otrzyma elektrony, następnie siarka da im:
S-4e- = S + 4
S + KMnO4 = SO2 +.

Ale potas też gdzieś trzeba umieścić i prawdopodobnie tam się skończy siarczek K2S

S + KMnO4 = SO2 + K2S +.
Do tego, co Mn zostanie przywrócone, nie mogę wiedzieć, dopóki K2MnO4 i być może MnO2 nie będzie i może to i wtedy =))))

Więc niech reakcja zostanie napisana przez bardziej piśmiennych ludzi

Share102008-12-14 01:00:47

• Autor: halogen
• Pirotechnik
• Lokalizacja: Azerbejdżan-Baku
• Zarejestrowany od: 2008-09-24
• Zaproszenia: 0
• 0 postów
• Szacunek: [+ 0 / -0]
• Dodatnie: [+ 0 / -0]
• Wiek: 27 [1990-10-04]
• Wydał na forum:
  Nie określono
• Ostatnia wizyta:
  2013-08-19 20:19:02

kiedy dużo siarki:
2KMnO4 + 5S = K2SO4 + 2MnS + 2SO2
kiedy siarka jest mała:
2KMnO4 + 2S = K2SO4 + MnO + SO2

Share112008-12-14 01:03:41

• Autor: GriN00
• Członkowie
• Zarejestrowany od: 2008-12-13
• Zaproszenia: 0
• 0 postów
• Szacunek: [+ 0 / -0]
• Dodatnie: [+ 0 / -0]
• Wydał na forum:
  Nie określono
• Ostatnia wizyta:
  2009-01-22 18:01:01

Wow, nawet siarczan okaże się fajny))

Share122008-12-14 01:33:33

• Autor: halogen
• Pirotechnik
• Lokalizacja: Azerbejdżan-Baku
• Zarejestrowany od: 2008-09-24
• Zaproszenia: 0
• 0 postów
• Szacunek: [+ 0 / -0]
• Dodatnie: [+ 0 / -0]
• Wiek: 27 [1990-10-04]
• Wydał na forum:
  Nie określono
• Ostatnia wizyta:
  2013-08-19 20:19:02

jeśli pobrano go do oka, najprawdopodobniej mieszanina K2SO4 i K2S-a

Share132009-06-21 19:47:42

• Autor: alexyi
• Członkowie
• Zarejestrowany od: 2009-01-31
• Zaproszenia: 0
• 0 postów
• Szacunek: [+ 0 / -0]
• Dodatnie: [+ 0 / -0]
• Wydał na forum:
  Nie określono
• Ostatnia wizyta:
  2010-02-04 07:01:05

I możliwe jest wrzucenie bawełny w Mn2O7, a ona wybuchnie i spali.

Share142009-07-14 23:51:11

• Autor: LuckyLex
• Gość

alexyi rzeczywiście widziałeś w oczach przynajmniej Mn2O7? Często eksploduje i leci zimnymi płatkami MnO2)

Share152009-07-15 00:48:26

• Autor: DNK
• Zablokowany
• Zarejestrowany od: 2009-02-04
• Zaproszenia: 0
• 23 posty
• Szacunek: [+ 0 / -0]
• Dodatnie: [+ 0 / -0]
• Wiek: 9 [2009-01-31]
• Wydał na forum:
  Nie określono
• Ostatnia wizyta:
  2013-03-15 09:58:08

alexyi rzeczywiście widziałeś w oczach przynajmniej Mn2O7? Często eksploduje i leci zimnymi płatkami MnO2)

Tak więc tlenek manganu powstaje przez zmieszanie kwasu siarkowego i nadmanganianu potasu, po prostu go nie eksplodowałem. Próbowałem ulokować tam ciekły tlenek manganu - okazało się. Ale głupi z nim)): ph34r:

Share162009-07-15 20:47:27

• Autor: Горлам
• Członkowie
• Zarejestrowany od: 2008-04-19
• Zaproszenia: 0
• 0 postów
• Szacunek: [+ 0 / -0]
• Dodatnie: [+ 0 / -0]
• Wydał na forum:
  Nie określono
• Ostatnia wizyta:
  2013-09-12 23:47:45

Interesujące jest to - tlenek manganu (VII), ale podstępny. Do demonstracji - szczypta nadmanganianu potasu + kilka kropel kwasu siarkowego (na czystym szkle), a następnie, z odległości wyciągniętej ręki - kropla alkoholu. Nastąpi błysk i chmura brązowego dwutlenku manganu. A jeśli inne substancje organiczne - może nastąpić eksplozja. Dawno temu, jako dziecko, eksperymentował z tą substancją i upuścił fiolkę z mieszaniną na asfalcie, wypłynął trochę, po prostu wyciągnął rękę - i eksplozję! Cóż, w okularach była beczka z wodą w pobliżu, tylko kaganiec i stała się koszula w dziurze.

Share172009-07-15 21:15:35

• Autor: DNK
• Zablokowany
• Zarejestrowany od: 2009-02-04
• Zaproszenia: 0
• 23 posty
• Szacunek: [+ 0 / -0]
• Dodatnie: [+ 0 / -0]
• Wiek: 9 [2009-01-31]
• Wydał na forum:
  Nie określono
• Ostatnia wizyta:
  2013-03-15 09:58:08

Interesujące jest to - tlenek manganu (VII), ale podstępny. Do demonstracji - szczypta nadmanganianu potasu + kilka kropel kwasu siarkowego (na czystym szkle), a następnie, z odległości wyciągniętej ręki - kropla alkoholu. Nastąpi błysk i chmura brązowego dwutlenku manganu. A jeśli inne substancje organiczne - może nastąpić eksplozja. Dawno temu, jako dziecko, eksperymentował z tą substancją i upuścił fiolkę z mieszaniną na asfalcie, wypłynął trochę, po prostu wyciągnął rękę - i eksplozję! Cóż, w okularach była beczka z wodą w pobliżu, tylko kaganiec i stała się koszula w dziurze.

Przeprowadziłem takie eksperymenty z acetonem! Więcej fajna rzecz do zrobienia: boom łuku zatrzymany napięty wata, nasączoną acetonem, zalane tuż przed strelbyuoy że nie odparuje. A śnieg umieścić mały VP, dołączony stopininu i umieścić pokrywę szklaną z jakiegoś drinka czy coś. Tam był nilil siarczynowy ksylitol i dodano nadmanganian potasu. Tworzył dla doświadczenia, wyjechałem do 5-7 metrów, strzał po raz pierwszy - nieodebranych, szklana pokrywa nie był bardzo duży, ale za drugim razem było - polar auetonnaya zapalić i podolzhgla krótkie Stopini. W kilka sekund VP pęknie! Fajnie, więc

Udostępnij182009-09-21 01:13:05

• Autor: Юрий
• Członkowie
• Zarejestrowany od: 2009-09-14
• Zaproszenia: 0
• 46 postów
• Szacunek: [+ 0 / -0]
• Dodatnie: [+ 0 / -0]
• Wydał na forum:
  Nie określono
• Ostatnia wizyta:
  2012-11-12 19:15:22

Samopalne mieszaniny
I. Zmiel 1 gram nadmanganianu potasu (manganu) i przelej do porcelanowego kubka. Drip 2-3 krople gliceryny na nadmanganianu potasu. Mieszanina zaczyna syczeć, a następnie rozpala się. Nadmanganian potasu jest utleniaczem, pod jego wpływem gliceryna jest utleniana, temperatura wzrasta, aw konsekwencji gliceryna jest zapalana. Mieszanina nie ulega natychmiastowemu zapaleniu i może być użyta do zapalenia innej kompozycji zapalającej, gdy do zapłonu podstawowej kompozycji wymagane jest spowolnienie. Jeśli reakcja nie rozpocznie się z jakiegoś powodu lub po prostu nie poczekasz na jej rozpoczęcie, nie pozostawiaj mieszaniny bez nadzoru, do zniszczenia - zmyć wodą.

II. dość skuteczny, ale emituje wiele toksycznych oparów, więc eksperymenty powinny być przeprowadzane w dobrze wentylowanym pomieszczeniu lub na zewnątrz. Wymieszaj równe części kryształów jodu i pyłu aluminiowego. Zrób małe zagłębienie na szczycie kopca, dodaj kroplę lub dwie wody i odejdź. Mieszanina zacznie syczeć i zmieni kolor na biały z płomieniem, emitując gęsty fioletowy dym. Dym składa się z oparów jodu, który jest bardzo żrący, więc należy zachować ostrożność. Ponieważ ta mieszanina reaguje ze wzrastającą wilgotnością, niedopuszczalne jest przechowywanie mieszaniny tych składników. Wymieszaj bezpośrednio przed użyciem.

III. Rozetrzeć oddzielnie 5 gramów azotanu amonu i 1 grama chlorku amonu, i dodać 0,25 g pyłu cynkowego (ewentualnie innego metalu). Z tej mieszaniny wytworzyć stożek i dodać 2-4 krople wody. Reakcja rozpocznie się od jasnoniebieskiego płomienia o dużej emisji dymu. W zależności od jakości pyłu cynkowego, jego ilość można zmienić (zwiększyć). Mieszanka nie jest dozwolona z oczywistych powodów.

KOMPOZYCJE SAMOPALNE

Oprócz substancji opisanych powyżej, które zapalają się po wystawieniu na działanie tlenu z powietrza i wody, istnieją również mieszaniny pirotechniczne, które mogą się samozapłonić pod wpływem działania różnych substancji.

Mieszaniny te stosuje się w celu zapalenia podstawowych mieszanek pirotechnicznych mające specjalnego efektu spalanie, a także w sabotażu urządzeń zapalających pożarów powodującym i stosowanie materiałów wybuchowych i eksplozji.

Samozapalne preparaty można warunkowo podzielić na:

1. Kompozycje, palne z działania wody.

2. Preparaty, które są łatwopalne z kwasów.

3. Kompozycje, łatwopalne ze względu na duże wzajemne powinowactwo, substancje, które zawierają.

Jedną z pierwszych kompozycji pirotechnicznych zapalonych działaniem wody była mieszanina równych części opiłków siarki i żelaza. Z tej mieszaniny ciasta, czasem z dodatkiem amoniaku (NH4Cl), kulki miały rozmiar jabłka i umieszczano je w miejscach przeznaczonych do podpalenia.

Kilka godzin później kule zapłonęły. Spalanie takich kompozycji zależy od różnych warunków wtórnych: temperatury, stopnia rozdrobnienia, obecności śladowego kwasu siarkowego w siarce i tym podobnych. Efekt zapłonu takich związków jest trudny do odtworzenia i dlatego praktycznie nie jest stosowany.

Przepis o praktycznym składzie, rozpalony działaniem niewielkiej ilości wody:

W przypadku wpływu na skład wody zachodzą następujące reakcje:

Te reakcje (hydratacja i przemieszczenie) towarzyszy znacznemu wzrostowi temperatury i reakcji wymiany w roztworze

prowadzi do powstania chloranu amonu, substancji zdolnej do samorozkładu, a nawet samobromienia, z niewielkim wzrostem temperatury do 30... 60 ° C, który jest inicjatorem zapłonu większości kompozycji.

W wyniku działania wody, kompozycje oparte na tiomoczniku i nadsiarczanie potasu są również zapalane, badane pod kierunkiem naukowym autora przez doktoranta Panova V.I. Ta reakcja opiera się na autokatalitycznym rozkładzie nadsiarczanu potasu z uwolnieniem nadtlenku wodoru w stanie wolnym. Ta reakcja nie zawsze prowadzi do zapłonu kompozycji, warunkiem koniecznym zapłonu jest pH ośrodka mniejsze niż 7.

Pod działaniem wody, skład następującej formulacji również zapala się:

Kompozycje, które ulegają samozapłonowi pod wpływem kwasów, obejmują mieszaniny składające się z chloranu potasu i buraka cukrowego, chloranu potasu i alkoholu, chloranu potasu i innych substancji organicznych. Gdy te mieszaniny są zwilżane stężonym kwasem siarkowym, zapalają się. Zapłon mieszanin wynika z faktu, że w wyniku reakcji podwójnej wymiany i dysproporcjonowania chloranu potasu dwutlenek siarki powoduje dwutlenek chloru (ClO₂), substancja jest niestabilna i rozkłada się w temperaturze 65 ° C z eksplozją i wydzielaniem dużej ilości ciepła. Dwutlenek chloru rozkłada się, zapala większość mieszaniny.

Zapalniki migowe na mieszaninie chloranu potasowego z cukrem, łatwopalnego postawioną gazika z kwasu siarkowego i propelenta Ludzie eserowcami do wytwarzania ładunków wstrząs dynamitu.

Kompozycje samozapalne ze względu na szczególne powinowactwo substancji do siebie (zwykle reakcje redukcji utleniania) obejmują mieszaniny bezwodnika chromowego (CrO₃) z alkoholem etylowym (przy mieszaniu substancji następuje natychmiastowy zapłon). Zwykle mieszaninę benzyny i alkoholu wyposażano w szklane butelki, do których przymocowano probówkę z suchym bezwodnikiem chromowym. Gdy butelka była zerwana, a probówka była do niej przymocowana, substancje zmieszano z zapłonem zapalającej mieszaniny zapłonowej.

Wielkim powinowactwem dla siebie jest nadmanganian potasu KMnO₄ i gliceryna. Podczas mieszania substancji, w zależności od mielenia nadmanganianu potasu, zapłon następuje natychmiast lub w ciągu kilku sekund. Istnieją ciekłe mieszaniny samopalne, oparte na powinowactwie substancji. Takie mieszaniny są stosowane głównie do samozapłonu podczas uruchamiania silników odrzutowych lub jako binarne urządzenia zapalające. W przypadku aplikacji binarnej substancje te muszą być mieszane w taki czy inny sposób tuż przed momentem oddziaływania na cel.

Tabela 35 zawiera wykaz niektórych kombinacji substancji, które tworzą samozapalne mieszaniny.

Kompozycje zapalne są przeznaczone do zapalania podstawowych kompozycji pirotechnicznych mających dowolny efekt specjalny. Działanie palnej kompozycji polega na ogrzaniu porcji zapalonej kompozycji do temperatury zapłonu.

Z powyższego wynika, że ​​im wyższa temperatura samozapłonu (wyrównania) kompozycji podstawowej, wymagana jest bardziej "mocna" kompozycja zapłonowa, aby wzbudzić w niej reakcję spalania. Zapłonowanie kompozycji o temperaturze zapłonu nie wyższej niż 500... 600 ° C nie jest szczególnie trudne. Kompozycje, których temperatury zapłonu przekraczają 1000 ° C, zapalają się z wielkim trudem. Aby zapalić takie kompozycje (na przykład termity), zwłaszcza te w stanie zagęszczonym, należy wybrać specjalne związki łatwopalne i przejściowe.

Na łatwopalne kompozycje nakłada się następujące wymagania:

1. Łatwość zapłonu ze względnie małego impulsu cieplnego, temperatura zapłonu nie jest wyższa niż 500 ° C.

2. Temperatura spalania jest o kilkaset stopni wyższa niż temperatura zapłonu zapalonych przez nią głównych kompozycji.

Działanie zapalne kompozycji łatwopalnych wynika głównie z ilości ciepła, które jest przenoszone do głównej kompozycji ze żużli, które tworzą się podczas spalania. Zatem, efekt zapalający kompozycji łatwopalnej będzie tym silniejszy, im wyższa będzie jej temperatura spalania, i tym więcej żużlu pozostanie po jego spaleniu na powierzchni zapalonej kompozycji bazowej. Im bardziej płynny żużel powstaje podczas spalania łatwopalnej kompozycji, tym bardziej powierzchnia kontaktu z kompozycją zapalającą.

Eksperymenty dowiodły, że najlepszy efekt zapalający jest wytwarzany przez wolno spalające się związki zapłonowe, które zapewniają wystarczający czas na przeniesienie ciepła do palnej kompozycji podstawowej. Dlatego w pirotechnice zapalne formulacje stosuje się prawie zawsze w postaci sprasowanej.

Jako utleniacze w kompozycjach zapłonowych stosuje się głównie substancje tworzące się z wybranymi mieszankami paliwowymi o niskiej czułości. Jako materiał palny stosowany jako wysokokaloryczny (aluminium, magnez, bor) i stosunkowo mało kaloryczny (węgiel, iditol).

W przypadku łatwopalnych związków (oparów sygnałowych, związków chloranu, lampek sygnalizacyjnych) możliwe jest użycie łatwopalnych preparatów podobnych do receptury do dymu wędzarniczego:

Nieco bardziej intensywne działanie zapłonowe zostanie zapewnione przez kompozycję stosowaną wcześniej do zapalania kompozycji oświetlających bomb lotniczych:

Aby zapalić kompozycje oświetleniowe, stosuje się mieszaniny:

W Niemczech do zapalenia kompozycji oświetleniowych użyto mieszaniny o następującym składzie:

Aby zapalić kompozycje znacznika jako utleniacz, nadtlenek baru (BaO₂), podając tlen w wyższej temperaturze niż azotan potasu, jednak wymagający jego rozpadu kosztuje bardzo mało ciepła. W rozpadzie nadtlenku baru masa stałej pozostałości stanowi 91% początkowej masy. Stosuje się następujące związki:

Silne działanie zapalne mają następujące związki:

Jednakże sam zapłon tych związków prowadzi się ze znaną trudnością.

W przypadku, gdy nawet silne związki zapłonowe nie mogą zapalić głównej kompozycji pirotechnicznej, stosuje się tak zwane przejściowe lub pośrednie preparaty. Kompozycje przejściowe otrzymuje się przez zmieszanie w palnych i podstawowych kompozycjach, w znanych proporcjach (często wybranych doświadczalnie, w celu uzyskania 100% zapłonu). Aby zapalić pewne szczególnie trudne palne kompozycje bazowe, czasami konieczne jest jednoczesne stosowanie kilku kompozycji przejściowych, z których kompozycja przejściowa zawiera najmniej łatwopalną kompozycję. Podobne urządzenie pokazano na rysunku.

1. miąższ w proszku;

2. Skład zapalny;

3. przejściową kompozycję składającą się ze zapłonu i podstawowego składu w stosunku 3: 1;

4. To samo w stosunku 1: 1;

5. Podstawowy skład.

Łatwo się zapalają i mają dobre działanie łatwopalne kompozycji zawierających proszek cyrkonu. Przykładem takich preparatów stosowanych do zapalania preparatów znakujących może być:

Metody podpalenia

Analiza praktyki wykrywania przestępstw związanych z podpaleniami pokazuje, że najczęściej jako środek służący podpaleniu to:

1) fundusze znajdujące się na stronie podpalenia;

2) wstępnie zgromadzone środki;

3) urządzenia techniczne o natychmiastowym działaniu;

4) urządzenia przeznaczone do późniejszego spalania;

5) stworzenie warunków samozapłonu.

Fundusze zamiast podpalenia.

Takie środki są materiałami łatwopalnymi, które mogą wpaść w pole widzenia sprawcy w miejscu, w którym zamierza popełnić podpalenie. Mogą to być papier, siano, słoma, kora brzozy, sosny latarka, bawełny, szmat i używanych szmat i czasami płyn łatwopalny, takich jak benzyna, nafta i tak dalej. D.

W przypadku obiektów, które były środkiem podpalenia, odkryte w trakcie kontroli na miejscu, w trakcie przesłuchań świadków wynika, że ​​nie były one przed ogniem na scenie i okolic, można przypuszczać, że choć są one najprostsze środki, ale może być wstępnie zapełniony przestępcą i sprowadzony na miejsce zdarzenia.

Zaplanowane fundusze.

Przygotowując się do podpalenia tego lub innego przedmiotu, przestępcy często nabywają lub przygotowują z góry różne substancje palne. Najczęściej są to palne i łatwopalne ciecze, które są produktami oleju, rozpuszczalników, alkoholi, eterów, olejów roślinnych, oleju suszącego itp.

Dowody, że te lub inne łatwopalne ciecze stosowane jako płonących środków, zapalnik układano się wcześniej wykrywa wypadek naczyniowego na miejscu, w którym się znajdują, a także nieuzasadnione stwierdzenie tych lub innych łatwopalnych cieczy w miejscu pożaru.

Urządzenia techniczne o natychmiastowym działaniu.

Na pierwszy rzut oka wydaje się, że ci, którzy dopuszczają się podpalenie, nie ma potrzeby stosowania specjalnych urządzeń technicznych przeznaczonych do natychmiastowego działania, jak w tym przypadku, można użyć środków pod ręką lub materiałów palnych wcześniej i składowane obliczone oczywiście natychmiastowe działanie. Jednak w praktyce przestępcy uciekają się do produkcji specjalnych urządzeń technicznych do podpalenia, zaprojektowanych do natychmiastowego działania.

Jaki jest cel tworzenia takich urządzeń?

W przypadkach, gdy sprawca w danej sytuacji nie są w stanie iść do obiektu przeznaczonego przez niego za podpalenie, w dogodnym czasie dla niego lub dostać się tam, produkuje specjalne narzędzia, przeznaczone do bezpośredniego opalania i instaluje je w taki sposób, aby było to możliwe, nie wchodzenie do pokoju na zewnątrz, aby wprowadzić go w życie.

W praktyce zdarzały się przypadki podpalenia lokalu handlowego chronionych przez strażników, z zewnątrz za pomocą wyprowadzić na zewnątrz poprzez podział okiennice otwarcia filmowej i różnych bezpiecznik knot typu.

Urządzenia techniczne zaprojektowane do natychmiastowego działania są również wykorzystywane w taki sposób, że początkowy moment spalania jest ukryty przed oczami innych i pozwoliłby sprawcy odejść od zapalonego obiektu.

Takie urządzenia składają się zwykle z knota o różnej długości i siarki, prochu lub materiałów wybuchowych.

To, że tlący się knot nie był zauważalny z zewnątrz, jest zamaskowany na różne sposoby. Zdarzały się przypadki, gdy taki knot, zakończony siarką, prochem lub materiałami wybuchowymi, został umieszczony w wysuszonej łodydze słonecznika, uprzednio oczyszczonej od wewnątrz i reprezentującej rurę, która jest całkowicie zniszczona podczas pożaru.

Aby po długim czasie pojawił się otwarty ogień, przestępcy używają długiego knota.

W literaturze kryminalnej opisano przypadki podpalenia za pomocą trocin brzozowych nasączonych naftą i umieszczonych w puszce z płonącym węglem drzewnym. Takie urządzenie zostało zainstalowane przez podpalacza pod dachem zapalającego domu. Otwarty ogień pojawił się po pewnym czasie, pozwalając podpalaczowi się ukryć. Zdarzały się przypadki, kiedy zamiast trocin w tym samym urządzeniu używano kawałków torfu, nakładano na gorący węgiel.

Jednak opis urządzeń dla podpalaczy podany jest nie tylko w literaturze kryminalistycznej i ma na celu zbadanie sposobów popełnienia przestępstw. Tak więc w amerykańskim "Przewodniku po metodach i metodach niezwykłej wojny" podano opis szeregu urządzeń do podpalenia. Na przykład kilka zapałek związanych wokół papierosa. Szara głowa jednego z zapałek jest włożona do papierosa. Czas zapłonu głowic zapałek i otaczających substancji palnych z zapalonego papierosa zależy od jego rodzaju, długości i siły nacisku.

Urządzenia techniczne zaprojektowane do kolejnego zapłonu.

Jeżeli urządzenia techniczne zaprojektowane do natychmiastowego zapłonu pozwalają podpalnikowi odejść od zapalonego obiektu, urządzenia zaprojektowane do kolejnego zapłonu umożliwiają mu dostarczenie swojego alibi.

Znaczenie rozważanych metod podpalenia może być bardzo pomocne w wykryciu podczas inspekcji miejsca zdarzenia śladów użycia urządzeń służących do podpalenia. Urządzenia techniczne przeznaczone do następnego zapłonu obejmują elektryczność, reakcje chemiczne, mechanizmy zegarkowe, zapalanie bezpieczników itp.

W celu podpalenia przestępcy często uciekają się do korzystania z urządzeń elektrycznych znajdujących się w sieci i otoczonych materiałami łatwopalnymi.

Czasami na zasilaną żarówkę wrzuca się lekki materiał lub papier. Są chwile, kiedy podpalacze celowo odgradzają drut elektryczny, aby spowodować zwarcie.

W praktyce istnieją fakty podpalenia za pomocą zepsutego wkładu elektrycznego. Przestępcy skręcania żarówkę z uchwytu i zamknąć centralny kontaktu wkładu z metalowego korpusu, w wyniku zwarcia, znamienny tym, że masa cząstki metalu żarowe rozprasza się 1-1,5 m promieniu. I stykające się z materiałami palnymi wyprodukowanych pożar.

Czasami przestępcy popełniają podpalenie za pomocą chemikaliów.

Przypadki podpalenia znane są za pomocą żółtego fosforu w czystej postaci i kwasu siarkowego. Metoda ta polega na tym, że kwas siarkowy wlewa się do plastikowego naczynia, a następnie umieszcza się tam fosfor. Pod wpływem kwasu siarkowego po pewnym czasie wytworzyły się otwory na ściankach naczynia, przez które wylano kwas, a fosfor zapłonął w połączeniu z tlenem powietrza.

Również samozapłonu występuje również, gdy związek gliceryny i nadmanganian potasu, kwas azotowy i terpentyna, terpentyny i chloru, alkoholu metylowego i nadtlenek sodu, alkoholu metylowego i bezwodnika chromowego, aceton i nadtlenek sodu, kwasu octowego i bezwodnika kwasu chromowego.

Aby połączyć te chemikalia po pewnym czasie, używane są różne urządzenia. Mogą to być: 1) kapsułka żelatynowa wypełniona stężonym kwasem siarkowym i umieszczona w proszku magnezu, nadtlenku sodu i innych łatwopalnych substancji chemicznych w połączeniu z kwasem siarkowym; 2) urządzenia za pomocą membrany z gumy, stężony kwas siarkowy i mieszaniny takich paliw, jak proszek aluminiowy - nadtlenek sodu, azot srebra - proszek magnezu, cukier - nadtlenek sodu etc.

Urządzenia zaprojektowane do mieszania chemikaliów w wyniku transfuzji jednego z nich ponad krawędzią i wywracania naczyń płynami łatwopalnymi mają inną konstrukcję.

System przelewowy składa się z dwóch puszek, na dnie którego są przebijane małe otwory, gliceryna lub woda i mieszaniny łatwopalne. Dolny garnek jest częściowo wypełniony wodą (gliceryną), a górny, z otworami - całkowicie. Gdy ciecz wypłynie przez otwory z górnej puszki, dolny brzeg przepełni się, a ciecz wylewająca się z krawędzi spadnie na otaczające ją materiały palne.

Jako materiały aktywowane przez wodę może występować cukier - nadtlenek sodu, proszek aluminiowy - nadtlenek sodu, azotan srebra - proszek magnezu i aktywowana gliceryna - nadmanganian potasu.

W urządzeniach zaprojektowanych do przechylania naczyń z łatwopalnymi cieczami stosowane są różne materiały.

W szklanej rurce wypełnionej mokrym ryżem lub fasolą i stojącej z otwartym końcem, małą probówkę wypełnioną wodą lub stężonym kwasem siarkowym łączy się z plastrem lub gumą. Wokół tego urządzenia umieszczona jest pewna ilość palnej mieszaniny. Zwilżony ryż lub fasola, obrzęk, wywrócenie do góry, probówka i woda lub kwas z małej probówki, dostając się do mieszaniny palnej, zapal ją.

Do przewracania naczyń z płynami łatwopalnymi stosuje się również urządzenia z drążkiem wyważającym. Na jednym końcu kija znajduje się szklanka z wodą, kwasem lub gliceryną, az drugiej dla równowagi - mokra lina lub lód. Substancje łatwopalne są umieszczane pod urządzeniem. Gdy lina wysycha lub lód się topi, łatwopalna ciecz przelewa się na materiały palne i je rozpala.

Inny system wywracania statku składa się z naczynia z cieczą wywołującą, zamontowanego na statywie. Jedna z nóg trójnogu stoi w puszce rozpuszczalnika (w zależności od materiału tej nogi - cukru lub drutu miedzianego - odpowiednio jako rozpuszczalnika stosuje się wodę lub kwas azotowy). Paliwa mieszanina odpowiadająca łatwopalnej cieczy jest umieszczona wokół urządzenia. W wyniku rozpuszczenia jednej z nóg statywu, urządzenie wywraca się, a palny płyn powoduje zapłon palnej mieszaniny.

W przypadku metody przewracania używane są również załączniki czasomierza. Obracanie butelek z palnej cieczy następuje w momencie, gdy sygnał dźwiękowy i fabryki pierścień jagnięcina, który jest przymocowany do dźwigni i wątku powiązane z szyjką butelki, zaczyna się obracać.

Korzystając z tego urządzenia, przestępca może spowodować pożar w dowolnym momencie w ciągu 12 godzin.

Tak więc urządzenia wykorzystywane do podpalenia mogą być budowane na zasadzie substancji mieszających po pewnym czasie.

Jednak niektóre substancje mają zdolność samozapłonu (bez połączenia z innymi substancjami) pod wpływem reakcji chemicznych zachodzących wewnątrz substancji.

Niektórzy grabieżcy, znając warunki spontanicznego spalania tych lub innych materiałów, w celu podpalenia, w szczególności tworzą niewłaściwe warunki przechowywania i przechowywania dla ich samozapłonu.

Substancje podatne na samozapłon pod niewłaściwych warunków przechowywania, w tym węgiel kopalny, torf, węgiel drzewny, palone, wełna, bawełna, len, konopie, juta, siano, słoma, szmaty tłusta, etc...

Do podpalenia często używane są urządzenia z mechanizmem zegarowym. Takie adaptacje dają podpalaczowi możliwość precyzyjnej i dokładnej daty i wykonania podpalenia, będąc daleko od zapalonego obiektu.

Tak spalania nastąpiło za pomocą zegara ściennego, o ciężarze, który jest mocowany do wiązki czerwonej dopasowania fosforu i od dołu na pewną odległość w zależności od celu, w jakim został on zaplanowanego dobę pożaru płyta umieszczona z kwasem siarkowym. Głowice meczowe, obniżone ciężarkami, przed kontaktem z zapalonym i zapalonym kwasem siarkowym specjalnie umieszczonym na tym poziomie substancji łatwopalnych. Skład tych bitów odpowiada dołączonego soli chloranu, który poddaje się reakcji z dwutlenkiem chloru kwasu zwolniony i dwutlenku chloru jest silnym utleniaczem, zapalenie dopasowania fosforu.

Istnieją przypadki połączenia w adaptacji mechanizmu zegarowego i energii elektrycznej.

Pistolety, z których został podpalony, mogą być instalowane w procesie produkcji oryginalnych działań dochodzeniowych i wyszukiwania, oraz w procesie produkcji późniejszego dochodzenia - przesłuchanie oskarżonego, eksperymentu śledczego lub w wyniku egzaminu.

Jak zrobić spontaniczne spalanie

UWAGA! NIE ROZPOCZNIJ DOŚWIADCZENIA, NIE PATRZ OPISU DO KOŃCA! Nie zaleca się używania substancji z rękami!

2. Uzyskiwanie sztucznego jedwabiu.

3. Przygotowanie żywicy fenolowo-formaldehydowej.

4. Powlekanie filmami polimerowymi.

5. Wywożenie bezdymnego prochu.

6. Wytwarzanie soli bertoletowej.

7. Zdobywanie "złota".

8. "Srebrzenie" monet miedzianych.

9. Srebrzenie miedzianych przedmiotów.

10. Niklowanie metalowych przedmiotów.

Strona o przetrwaniu

Cechy przetrwania i autonomicznej egzystencji w środowisku naturalnym

Menu główne

Nawigacja według zapisów

Wydobywanie i uprawa pożarów środkami chemicznymi, za pomocą chemikaliów, w warunkach polowych i marszowych.

Do egzotycznych metod górnictwa ogień można przypisać jego rozcieńczeniu za pomocą środków chemicznych. Efekt ten jest spowodowany samoistnym spalaniem niektórych substancji chemicznych, gdy są one mieszane lub mechanicznie na nich nakładane.

Wydobywanie i uprawa pożarów środkami chemicznymi, za pomocą chemikaliów, w warunkach polowych i marszowych.

Typowe błędy przy stosowaniu chemicznej metody ekstrakcji ognia to nieprawidłowe dawkowanie elementów składowych lub brak praktycznego doświadczenia. To z powodu niepowodzenia w pozyskiwaniu ognia za pomocą środków chemicznych prowadzi do nieufności i niepewności w ich zdolnościach. Decydujące powodzenie ekstrakcji pożaru środkami chemicznymi zależy od hubki. Dlatego najlepiej jest wcześniej przygotować hubkę i nosić ją w suchym, hermetycznie zamkniętym pojemniku.

Ekstrakcja ognia za pomocą chemikaliów.

Następujące składy chemiczne są zapalane niezależnie po wymieszaniu, po przetarciu kamieniami lub pod koniec drewnianego pręta, przez co tarcie jest wyciągane z ognia. Podczas ich mieszania należy zachować ostrożność, aby nie dopuścić do kontaktu z metalem i przechowywać go w suchym miejscu.

- Chloran potasu i cukier w stosunku 3: 1.
- Nadmanganian potasu (mangan) i cukier w proporcji 9: 1.
- Chloran sodu i cukier w stosunku 3: 1.
- Nadmanganian potasu (mangan) i środek przeciw zamarzaniu lub przeciw zamarzaniu.
- Nadmanganian potasu (mangan) i gliceryna.

Chlorek potasu jest częścią niektórych tabletek stosowanych w leczeniu chorób gardła. Nadmanganian potasu (mangan) i gliceryna mogą znajdować się w twojej apteczce. Chlorek sodu jest herbicydem.

Ekstrakcja ognia chemicznie za pomocą nadmanganianu potasu i cukru w ​​stosunku 9: 1.

Na wysuszonej, suchej desce zawijamy kawałek zwykłej wełny. Wlać nadmanganian potasu, a następnie cukier, rozpocząć pocieranie cięcia, pod kątem około 45 stopni, stały kij.

W rezultacie płomienie wata bawełniana. Wkładamy go do przygotowanego wcześniej rozpałki i rozpalamy ogień.

Wizualny film z produkcji ognia chemicznie za pomocą manganu i cukru.

Ekstrakcja ognia chemicznie za pomocą nadmanganianu potasu i cukru w ​​proporcji 4: 1.

Alternatywnie można zażywać nadmanganian potasu z cukrem w proporcjach 4: 1, mieszać i owijać papierem. Następnie uderz mocno i rozpal ogień. Jednak ta metoda jest znacznie bardziej skomplikowana niż poprzednia i wymaga znacznych umiejętności praktycznych.

Ekstrakcja ognia chemicznie za pomocą nadmanganianu potasu i przeciw zamarzaniu lub przeciw zamarzaniu.

Ponadto można uzyskać ogień za pomocą nadmanganianu potasu i płynu niezamarzającego lub przeciw zamarzaniu. Aby uzyskać ogień, łyżeczkę nadmanganianu potasu należy wylać na arkusz papieru lub innego palnego materiału i wlać 2-3 krople środka przeciw zamarzaniu. Następnie mocno obróć arkusz, włóż go na podpałkę i połóż hubkę na wierzchu. W ciągu 1-3 minut, pod wpływem ciepła uwalnianego podczas utleniania, mieszanina sama się zapali i podpali papier. Jeśli oczywiście cała operacja zostanie przeprowadzona ostrożnie.

Typowym błędem jest przedawkowanie cieczy, przy której szybkość ogrzewania będzie niższa, a następnie trzeba być gotowym do nadmuchania tlącego się papieru. I za mało szczelnego owijania mieszanki w papier, w wyniku czego nie powstaje niezbędna zamknięta przestrzeń do rozgrzania.

Ekstrakcja ognia chemicznie poprzez zmieszanie manganu i gliceryny.

Innym sposobem wydobywania ognia jest mieszanie nadmanganianu potasu z gliceryną. Na szczycie rozpałki kładziemy materiał palny, w naszym przypadku zwykłą serwetkę. Następnie wlej nadmanganian potasu i dodaj do niego 1-2 krople gliceryny.

Po 10-15 sekundach pojawia się niewielki dym, który stopniowo się zwiększa, po czym następuje gwałtowny samozapłon.

Zgarniamy z góry rozpałkę i rozpalamy ogień. Układamy małe gałązki. Zrobione.

Wizualne wideo ekstrakcji ognia za pomocą środków chemicznych poprzez mieszanie nadmanganianu potasu z glicerolem.

Jak zrobić spontaniczne spalanie

Samozapłon jako początkowy etap spalania nie różni się zasadniczo od samozapłonu (patrz rysunek 2.4). Tendencja substancje i materiały, samozapłon można określić jako funkcję ciepła spalania szybkości związku reakcji utleniania, przewodność cieplna, ciepło właściwe, wilgotność, obecność zanieczyszczeń, gęstości, pola powierzchni, straty ciepła, itp. D. samozapłonu pod uwagę, jeżeli proces substancji samonagrzewających i materiałów występuje w zakres temperatur od 273 K do 373 K, to znaczy w niższych temperaturach niż podczas samozapłonu.

Ryc. 2.4. Schemat spalania

Temperatura samozagrzewania jest najniższą temperaturą substancji, w której następuje samoogrzanie, co powoduje samozapłon. Spontanicznie palne substancje dzielą się na trzy grupy: oleje, tłuszcze i inne produkty pochodzenia roślinnego; samozapalne substancje chemiczne; kopalne materiały palne.

Samonagrzewający, co prowadzi do stanu zapalnego, może być wiele czynników: proces mikrobiologiczny, adsorpcja polimeryzację ciepło reakcji chemicznych. Konwencjonalnie samozapłonu klasyfikuje się według inicjałów powoduje samoogrzanie i wyróżnia się: samozapłonu termiczne, chemiczne i mikrobiologiczne samozapłonu (patrz Rysunek 2.5..).

Rozważmy bardziej szczegółowo każdy rodzaj samozapłonu.

Spontaniczne spalanie termiczne. Termiczne jest samozapłon spowodowany przez samozagrzewanie spowodowane przez zewnętrzne nagrzewanie materii, materiału, mieszaniny powyżej temperatury samozagrzewania. Termiczny samozapłon zachodzi podczas ogrzewania substancji do temperatury, która zapewnia jego rozszerzalność cieplną i dalsze samoprzyspieszającemu samoogrzanie pod wpływem ciepła z egzotermicznych reakcji w objętości paliwa. W tym przypadku ważną rolę odgrywają reakcje utleniania produktów rozkładu termicznego. Sam proces zachodzi w formie tlenia się w głębi materiału, który następnie przechodzi w ogniste spalanie na powierzchni. Wiele substancji i materiałów ma skłonność do samorzutnego spalania, w szczególności oleje i tłuszcze, węgiel i niektóre chemikalia. Samo-ogrzanie olejów i tłuszczy pochodzenia roślinnego, zwierzęcego i mineralnego powstaje w wyniku procesów utleniania pod działaniem tlenu powietrza z rozwiniętą powierzchnią kontaktową z nimi. Oleje mineralne - maszyny, transformatory, kolektory słoneczne i inne, otrzymywane podczas przeróbki ropy naftowej. Są to głównie mieszaniny nasyconych węglowodorów i są utleniane na powietrzu tylko w wysokich temperaturach. Zużyte oleje mineralne, które zostały podgrzane do wysokich temperatur, mogą zawierać nienasycone związki, które są zdolne do samonagrzewania się, to znaczy, że mogą spontanicznie sparzyć się.

Ryc. 2.5. Schemat procesu spontanicznego spalania substancji stałych i materiałów. Impulsy samozagrzewania (samozapłon): 1 - termiczny, 2 - chemiczny, 3 - mikrobiologiczny

Oleje roślinne (bawełniane, lniane, słonecznikowe itp.) I zwierzęta (śmietana, olej rybi) różnią się składem od mineralnych. Są mieszaniną glicerydów kwasów tłuszczowych: palmitynowego C₁₅H₃₁COOH, stearyna C₁₇H₃₅COOH, oleiczny C₁₇H₃₃COOH, linoleiczny C₁₇H₃₁COOH, linolenic C₁₇ H₂₉COOH, itp. Kwasy palmitynowy i stearynowy są ograniczające, oleinowe, linolowe i linolenowe - nienasycone. Glicerydy kwasów ograniczyć, a co za tym idzie, oleje i tłuszcze zawierające je w dużych ilościach, utlenia się w temperaturze powyżej 0 ° C, 150, co oznacza, że ​​nie są one zdolne do samozapłonu (Tabela 2.3.).. Oleje zawierające dużą ilość glicerydów nienasyconych kwasów zaczynają się utleniać w temperaturach znacznie poniżej 100 ° C, dzięki czemu są zdolne do samozapłonu.

Skład tłuszczów i olejów

Nazwa tłuszczów i olejów

Kwasowe glicerydy,% (wagowo)

palmitynowy i stearynowy

Oleje i tłuszcze spontanicznie palą się tylko w określonych warunkach: a) jeśli w składzie olejów i tłuszczów znajduje się znaczna ilość glicerydów nienasyconych kwasów; b) w obecności dużej powierzchni ich utleniania i małego przenikania ciepła; c) jeżeli jakiekolwiek włókniste materiały palne są impregnowane tłuszczami i olejami; d) Materiały oleiste mają określoną zwartość.

Różna zdolność olejów roślinnych i tłuszczów zwierzęcych do samozapłonu wyjaśniona jest faktem, że zawierają one glicerydy o różnym składzie, strukturze i nie w tej samej ilości.

Glicerydy nienasyconych kwasów można utlenić w powietrzu w zwykłej temperaturze pokojowej ze względu na obecność podwójnych wiązań w ich cząsteczkach:

Nadtlenki łatwo rozkładają się z utworzeniem atomowego tlenu, który jest bardzo reaktywny:

Atomowy tlen oddziałuje nawet z trudno utleniającymi się składnikami olejków. Równocześnie z utlenianiem, polimeryzacja związków nienasyconych

Proces przebiega w niskiej temperaturze z wydzielaniem ciepła. Im więcej glicerydów ma podwójne wiązania, tym bardziej wiąże on cząsteczki tlenu, im więcej ciepła uwalniane jest w trakcie reakcji, tym bardziej jego zdolność do spontanicznego spalania.

Ilość glicerydów nienasyconych kwasów w oleju i tłuszczu jest oceniana na podstawie liczby jodowej oleju, to jest ilości jodu zaabsorbowanego przez 100 g oleju. Im wyższa liczba jodowa, tym większa zdolność tego tłuszczu lub oleju do samozapłonu (patrz tabela 2.4).

Największą liczbą jodową jest olej lniany. Materiały włókniste impregnowane olejem lnianym, spontanicznie zapalane we wszystkich innych identycznych warunkach, są szybsze niż materiały impregnowane innymi olejami. Oleje suszące, gotowane na bazie olejów roślinnych, mają niższą liczbę jodową niż podstawa, ale zdolność spontanicznego spalania jest wyższa. Wyjaśnia to fakt, że środek suszący dodaje się do oleju schnącego, co przyspiesza jego suszenie, tj. Utlenianie i polimeryzację. Lakiery półnaturalne, które są mieszaninami utlenionego oleju lnianego lub innych olejów roślinnych z rozpuszczalnikami, mają małą liczbę jodową i nie są bardzo zdolne do samozapłonu. Syntetyczne oleje schnące są całkowicie niezdolne do spontanicznego spalania.

Liczba jodowa tłuszczów i olejów

Kwas oleinowy techniczny

Tłuszcze ryb i zwierząt morskich mają wysoką liczbę jodową, ale mają niewielką zdolność do spontanicznego spalania. Wynika to z faktu, że zawierają produkty, które spowalniają proces utleniania.

Zdolność olejowanych materiałów do samozapłonu wzrasta wraz z obecnością w nich katalizatorów przyspieszających proces utleniania i polimeryzacji olejów. Wzrost temperatury otoczenia również przyczynia się do przyspieszenia tych procesów. Katalizatorami do samozapłonu olejów są sole różnych metali: mangan, ołów, kobalt. Najniższą temperaturą, w której zaobserwowano spontaniczne spalanie olejów i tłuszczów, było 10-15 0 С.

Okres indukcji spontanicznego spalania olejowanych materiałów może wynosić od kilku godzin do kilku dni. Zależy od ilości zaolejonego materiału, stopnia jego zagęszczenia, rodzaju oleju lub tłuszczu i ich ilości, temperatury powietrza i innych czynników.

Węgle kopalne (kamień, brąz), które są przechowywane w stosach lub stosach, są zdolne do samozapłonu w niskich temperaturach. Głównymi przyczynami spontanicznego spalania są zdolność węgla do utleniania i adsorpcji par i gazów w niskich temperaturach. Proces utleniania węgla w niskich temperaturach jest wystarczająco powolny i uwalniane jest niewielkie ciepło. Jednak w dużych skupiskach węgla przenoszenie ciepła jest trudne, a samozapłon węgla nadal występuje. Samogrzewanie w stosie węgla początkowo występuje w całej objętości, wyłączając jedynie warstwę powierzchniową o grubości 0,3-0,5 m, ale wraz ze wzrostem temperatury, uzyskuje on charakter ogniskowy. Wzrost temperatury źródła samozapłonu do 60 ° C jest powolny i może się zatrzymać, gdy komin jest wentylowany. Począwszy od 60 ° C, szybkość samozagrzewania gwałtownie wzrasta, taka temperatura węgla jest nazywana krytyczną. Skłonność węgla do samoistnego spalania w stosach jest różna, zależy od ilości uwolnionych z niego lotnych składników, od stopnia rozdrobnienia, obecności wilgoci i pirytu. Zgodnie z normami przechowywania wszystkie węgle kopalne są podzielone na dwie kategorie w zależności od ich skłonności do samozapalenia: A - niebezpieczny, B - odporny.

Kategoria A obejmuje węgiel brunatny i węgiel, z wyjątkiem klasy T, a także mieszaniny różnych kategorii. Najbardziej niebezpieczne w odniesieniu do samozapalenia węgla znaków OS (Kuznetsk), F (Tkwarczeli), G (Tkibuli), D (jaskinie, Kuznetsk i Donieck), B (Raichihinsk, ukraiński, lenirovskie, Angren, itd.). Węgle te nie mogą być długo przechowywane. Kategoria B obejmują węgle antracyt Mark T. stabilność podczas długotrwałego przechowywania wszystkich antracytu i węgla brykietów klas węgla T (Donieck, Kuznetsk) F (Crypt i Suchan), G (Suchan), D (chernehovskie).

Aby zapobiec spontanicznemu spalaniu się węgli podczas przechowywania, normy ustanawiają: 1) ograniczenie wysokości stosów węgla; 2) zagęszczanie węgla w stosie w celu ograniczenia dostępu powietrza do wewnętrznej objętości stosu.

Wdrożenie tych środków minimalizuje szybkość utleniania i adsorpcji, wzrost temperatury w stosie, zapobiega przenikaniu opadów atmosferycznych do stosu i naturalnie zmniejsza możliwość samozapłonu.

Ponadto wiele substancji chemicznych ma skłonność do samozapłonu. Siarczki żelaza FeS, FeS₂, Fe₂S₃ są zdolne do samozapłonu, ponieważ mogą reagować z powietrznym tlenem w zwykłej temperaturze z wydzielaniem dużej ilości ciepła:

Przypadki spontanicznego spalania pirytu lub pirytu siarkowego (FeS₂) w magazynach zakładów produkujących kwas siarkowy, a także w kopalniach. Spontaniczne spalanie pirytu przyczynia się do zawilgocenia. Zakłada się, że reakcja w tym przypadku przebiega zgodnie z następującym równaniem:

Wraz z tworzeniem się żelazo-witriolu zwiększa się objętość i pojawia się pękanie pirytu oraz jego mielenie, co sprzyja samozapłonowi.

Siarczki FeS i Fe₂S₃ są wytwarzane w zbiornikach do przechowywania produktów ropopochodnych, gazów palnych i urządzeń różnych branż, w których występują domieszki siarkowodoru. W zależności od temperatury tworzenie się siarczków żelaza przebiega inaczej. Jeżeli temperatura jest wyższa niż temperatura dysocjacji siarczku wodoru, to jest powyżej 310 ° C, siarczki żelaza powstają w wyniku oddziaływania żelaza z siarką elementarną wynikającą z rozkładu siarkowodoru lub innych związków siarki. Elementarna siarka może również wynikać z utleniania siarkowodoru, a następnie powstawanie siarczku żelazawego następuje zgodnie z następującymi reakcjami:

W temperaturach poniżej 310 ° C, siarczki żelaza w urządzeniach produkcyjnych powstają w wyniku wpływu siarkowodoru nie na żelazo, ale na produkty jego korozji:

Wszystkie pożary w sprzęcie produkcyjnym powstałe w wyniku samorzutnego spalania siarczków żelaza następowały po uwolnieniu sprzętu z produktu przechowywanego lub przetwarzanego w nim.

Na przykład w rafinerii rafinującej dwutlenek siarki dostarczono kolumnę do destylacji benzyny w celu naprawy. Po otworzeniu klapy na ścianach kolumny i płyt odkryto warstwę siarczku żelaza. Szybki dopływ pary do kolumny umożliwił zapobieganie utlenianiu i samorzutnemu spalaniu się siarczku żelaza. Jak można zauważyć, siarczek żelaza w kolumnie powstał dawno temu, ale z powodu braku powietrza utlenianie nie nastąpiło.

Samozapłonu siarczku żelaza w urządzeniu produkcyjnym uniemożliwić następujące metody: OCZYSZCZANIE siarkowodoru z przetworzonych lub przechowywanych produktów, na korozję powłokę wewnętrzną powierzchnię urządzenia, przez wdmuchiwanie pary lub urządzenie do spalania do usuwania palnych oparów i gazów, napełnianie aparatu z wody i powolne pochodzenia IT, co prowadzi do utleniania siarczku bez przyspieszania reakcji.

Fosfor biały (żółty), fosfor wodoru (fosfina) wodorowy krzemu (silan), pył cynkowy, proszek aluminium, węgliki, siarczki metali alkalicznych, metali - rubid i cez, arsyny, stibines, fosfiny, sulfonowany węgiel i inne substancje są w stanie utleniać w powietrzu z wydzielaniem ciepła, dzięki czemu reakcja jest przyspieszana do spalania. Niektóre z tych substancji są w stanie samozapłonić się bardzo szybko po kontakcie z powietrzem, inne - po długim czasie.

Na przykład, fosfor biały (żółty) jest intensywnie utleniany w temperaturze pokojowej, dzięki czemu szybko się samoczynnie ogrzewa i świeci, tworząc biały dym:

Podczas zwilżania roztworem fosforu w disiarczku węgla substancji palnych dochodzi do odparowania disiarczku węgla; pozostając na powierzchni cienkiej warstwy fosforu jest szybko utleniany i samozapalny. W zależności od stężenia roztworu, substancje zwilżone przez niego samozapłonem w różnych odstępach czasu.

Przechowywanie i ścinanie fosforu powinno odbywać się pod wodą, ponieważ w powietrzu może się zapalić w wyniku tarcia, a biały fosfor jest bardzo toksyczny.

Niektóre metale, proszki metali, proszki są zdolne do samozapłonu na powietrzu z powodu ciepła uwalnianego podczas reakcji utleniania. Spośród metali w stanie zwartej posiada tej zdolności rubid i cez, z proszków metali. - proszek aluminiowy itd, aby zapobiec jej samozapłonu proszku glinu wytworzono w atmosferze gazu obojętnego, a następnie rozciera się z tłuszczami, folię chroniącą proszku z utleniania. Istnieją przypadki, gdy proszek aluminiowy pod działaniem rozpuszczalnika lub ogrzewania jest odtłuszczany i samozapłonowy.

Węgliki metali alkalicznych K₂C₂, Na₂C₂, Li₂C₂ spontanicznie zapalają się nie tylko w powietrzu, ale nawet w atmosferze CO₂ i SO₂.

Eter dietylowy i terpentyna są również zdolne do samozapłonu w powietrzu. Eter dietylowy o długiej ekspozycji na powietrze w świetle jest w stanie wytworzyć nadtlenek dietylu (C.₂H₅) O mnie₂, który po uderzeniu lub ogrzaniu do 75 ° C rozkłada się wraz z eksplozją i zapala eter. Terpentyna może również spontanicznie sparzyć, jeśli zostanie zwilżona włóknistymi materiałami. Przyczyną samozapłonu jest zdolność terpentyny do utleniania się w powietrzu w niskich temperaturach. Znany jest przypadek spontanicznego spalania waty bawełnianej nasączonej terpentyną. Taka wata spłukała farbę olejną z scenerii. W nocy wata zebrana w jednym miejscu ulegała samozapłonowi. Zdarzają się także przypadki samozapalenia się mchu, zwilżonego terpentyną.

Sulfonian, znajdujący się w workach papierowych, ułożony w stos, jest zdolny do samozapłonu. Zdarzały się przypadki samozapłonu w ciągu pierwszych 2-3 dni po ułożeniu worków w stos.

Mikrobiologiczne spontaniczne spalanie. Mikrobiologiczne jest samozapłonem, który występuje w wyniku samozagrzewania pod wpływem życiowej aktywności mikroorganizmów w masie materii, materiału, mieszaniny. Substancje takie obejmują torf (głównie mielenie), materiały roślinne: siano, koniczynę, kiszonkę, słód, zboża, bawełnę, skupisko trocin i podobnych materiałów.

Materiały nienasycone są szczególnie podatne na samozapalenie. Wilgoci i ciepła promowania wzrostu drobnoustrojów w masie tych substancji, nawet w temperaturze 10-18 0 ° C z powodu słabej materiału przewodności termicznej instalacji uwalnianego podczas ciepła rozkładu służy do ogrzewania materiału gniciem, ze wzrostem temperatury i może wynosić 70 0 C. Mikroorganizmy są zabijane w tej samej temperaturze, ale wzrost temperatury materiału nie kończy się, ponieważ niektóre związki organiczne są już zwęglone w tym czasie. Powstały porowaty węgiel ma właściwość adsorbowania par i gazów, któremu towarzyszy wydzielanie ciepła. W przypadku małych węgla ciepła jest ogrzewana do temperatury przed procesem utleniania wzrasta i materiału roślinnego, osiągając 200 0 ° C prowadzi do dalszego rozkładu i zwęglania masy tkanki. Proces utleniania porowatego węgla jest intensyfikowany, w wyniku czego temperatura wzrasta i następuje spalanie. Przy nawilżaniu wegetatywnego surowca zarówno w normalnych, jak i podwyższonych temperaturach alokowane są gazy, w tym palne. Tak więc, podczas moczenia surowca warzywnego parą wodną lub wodą, podczas gaszenia palącego się produktu, oddzielanie CO, CH₄, H₂ w ilościach znacznie przekraczających LCPR dla każdego z tych gazów. Dlatego stosowanie wody lub pary do tłumienia ognisk spalania surowców roślinnych w silosach i pojemnikach może prowadzić do eksplozji magazynów.

Spontaniczne samozapłon chemiczny. Substancja chemiczna nazywana jest samozapłonem, która powstaje w wyniku chemicznego oddziaływania substancji. Chemiczne spontaniczne spalanie zachodzi w miejscu kontaktu reagujących substancji reagujących z wydzielaniem ciepła. W tym przypadku spontaniczne spalanie jest zwykle obserwowane na powierzchni materiału, a następnie rozprzestrzenia się do wnętrza. Proces samozagrzewania rozpoczyna się w temperaturach poniżej 50 0 C. Niektóre związki chemiczne są podatne na samonagrzewanie w wyniku kontaktu tlenu z powietrzem i innymi utleniaczami ze sobą iz wodą. Przyczyną samozagrzewania jest ich wysoka reaktywność.

Substancje samozapalne w kontakcie z utleniaczami. Wiele substancji, głównie organicznych, po zmieszaniu lub w kontakcie z utleniaczami jest zdolnych do samozapalenia. Przez utleniacze powodujących samozapłonu takich substancji są: tlenem z powietrza sprężonego tlenu, halogeny, kwas azotowy, nadtlenek sodu i baru, nadmanganian potasu, bezwodnik chromowy, dwutlenek ołowiu, azotan amonu, chlorany, nadchlorany, wybielacze itd Niektóre utleniaczy mieszanin. w przypadku substancji palnych mogą się samoistnie spalać tylko wtedy, gdy są wystawione na działanie kwasu siarkowego lub azotowego lub gdy uderzą i delikatnie ogrzeją.

Spontaniczne spalanie w powietrzu. Niektóre związki chemiczne są podatne na samonagrzewanie z powodu kontaktu z tlenem w powietrzu. Przyczyną samozapłonu jest ich wysoka reaktywność w kontakcie z innymi związkami. Ponieważ proces ten zachodzi głównie w temperaturze pokojowej, jest również określany jako spontaniczne spalanie. W rzeczywistości znaczny proces oddziaływania składników obserwuje się w znacznie wyższych temperaturach, a zatem, jako wskaźnik temperatury zagrożenia pożarowego takich substancji, uzyskuje się ich temperaturę samozapłonu. Na przykład proszek aluminiowy ulega samozapłonowi w powietrzu. Jednak tworzenie tlenku glinu odbywa się przy 913 K.

Sprężony tlen powoduje spontaniczne spalanie substancji (oleju mineralnego), które nie spontanicznie spalają się w tlenie pod normalnym ciśnieniem.

Atom chloru, bromu, fluoru i jodu bardzo aktywnie połączony z niektórych materiałów palnych, znamienny tym, że reakcję towarzyszy uwolnienia dużych ilości ciepła, co prowadzi do spontanicznego substancji spalania. Tak więc acetylen, wodór, metan i etylen w mieszaninie z chlorem spontanicznie zapalają się w świetle lub w świetle płonącego magnezu. Jeżeli te gazy są obecne w momencie uwolnienia chloru z jakiejkolwiek substancji, spontaniczne spalanie zachodzi nawet w ciemności:

Nie przechowywać fluorowców z łatwopalnymi cieczami. Wiadomo, że terpentyna, rozprowadzana w porowatej substancji (w papierze, tkaninie, wacie), ulega samozapaleniu w chlorze. Pary eteru dietylowego mogą również spontanicznie zapalić się w atmosferze chloru:

Czerwony fosfor natychmiast ulega samozapłonowi, gdy wchodzi w kontakt z chlorem lub bromem.

Nie tylko halogeny w stanie wolnym, ale także ich związki energicznie reagują z niektórymi metalami. Tak więc interakcja czterochlorku etanu C₂H₂CI₄ z metalicznym potasem pojawia się wraz z eksplozją:

Mieszanina tetrachlorku węgla CC1₄ lub czterobromek węgla z metalami alkalicznymi po podgrzaniu do 70 ° C wybucha.

Kwas azotowy rozkłada się, uwalnia tlen, dzięki czemu jest silnym utleniaczem, który może spowodować samozapalenie wielu substancji.

W kontakcie z kwasem azotowym spontanicznie zapalił terpentynę i alkohol etylowy.

Materiały roślinne (słoma, len, bawełna, trociny i wióry) spontanicznie się zapalają, jeśli na nie dostanie się stężony kwas azotowy.

W kontakcie z nadtlenek sodu zapala się samorzutnie następujące palne i łatwopalnych cieczy, obejmującej: metyl, etyl, propyl, butyl, izoamyl i alkohol benzylowy, eter dietylowy glikolu etylenowego, anilina, kwas octowy i terpentyny. Niektóre płyny spontanicznie zapalają się z nadtlenkiem sodu po wprowadzeniu do nich niewielkiej ilości wody. Zachowuj się więc octowy eter etylowy (octan etylu), aceton, gliceryna i alkohol izobutylowy. Reakcja rozpoczyna się od oddziaływania wody z nadtlenkiem sodu i uwolnienia tlenu atomowego i ciepła:

Atomowy tlen w momencie separacji utlenia łatwopalną ciecz i samoczynnie się zapala. Proszek z aluminium, trocin, węgla, siarki i innych substancji w mieszaninie z nadtlenkiem sodu natychmiast spontanicznie zapalił się spadając na nich kroplę wody.

Silnym utleniaczem jest nadmanganian potasu KMnO₄. Jego mieszaniny ze stałymi substancjami palnymi są wyjątkowo niebezpieczne. Spontanicznie rozpalają się po działaniu stężonych kwasów siarkowych i azotowych, a także od uderzenia i tarcia. Gliceryna C₃H₅(OH)₃ i glikol etylenowy C₂H₄(OH)₂ spontanicznie zapalony w mieszaninie z nadmanganianem potasu kilka sekund po wymieszaniu.

Silnym utleniaczem jest także bezwodnik chromowy. W przypadku kontaktu z bezwodnikiem chromu, następujące ciecze spontanicznie spalają się: alkohol metylowy, etylowy, butylowy, izobutylowy i izoamylowy; Aldehydy octowe, masłowe, benzoesowe, propionowe i paraldehyd; Eter dietylowy, octan etylu, octan amylu, metylo-dioksan, dimetylodioksan; kwas octowy, pelargonowy, nitryloakrylowy; aceton.

Mieszaniny saletry, chloranu, nadchloranu są zdolne do samozapłonu, gdy działa na nich kwas siarkowy, a czasem kwas azotowy. Przyczyną samozapłonu jest uwalnianie tlenu pod działaniem kwasów. Gdy kwas siarkowy działa na nabrzeże solne, następuje następująca reakcja:

Kwas chlorowy nie jest bardzo stabilny i po utworzeniu rozkłada się z uwolnieniem tlenu:

Węgliki metali alkalicznych K₂C_2, Na₂C₂, Li₂C₂ spontanicznie zapalają się nie tylko w powietrzu, ale nawet w atmosferze CO_2, SO₂.

Na przykład węglik wapnia Ca₂C w kontakcie z wodą uwalnia palny gaz acetylenowy C₂H_2, który w mieszaninie z powietrzem zapala się w wyniku tego, że jest ogrzewany przez ciepło uwalniane podczas reakcji, T_St. acetylen jest równy 603 K.

Substancje samozapalne w kontakcie z wodą. Ta grupa substancji obejmują sód, potas, rubid, cez, węglika wapnia i węgliki, wodorki metali alkalicznych, metali alkalicznych i metali ziem alkalicznych, fosforki sodu i wapnia, silany, wapno gaszone, wodorosiarczek sodu, i inne.

Metale alkaliczne - potas, sód, rubid i cez - oddziałują z wodą, uwalniając wodór i znaczną ilość ciepła:

Uwolniony wodór zapala się i spala razem z metalem tylko wtedy, gdy kawałek metalu jest większy niż groch. Interakcji tych metali z wodą towarzyszy czasami wybuch z rozpylaniem stopionego metalu. Wodory metali alkalicznych i metali ziem alkalicznych (KH, NaH, CaH₂) w kontakcie z niewielką ilością wody:

W interakcji węglika wapnia z niewielką ilością wody uwalnia się tak dużo ciepła, że ​​w obecności powietrza powstający acetylen ulega samozapłonowi. Z dużą ilością wody tak się nie dzieje. Węgliki metali alkalicznych (na przykład Na₂C₂, K₂C₂) w kontakcie z wodą wybuchają, z metalami spalonymi i węglem uwolnionym w stanie wolnym:

Fosforan wapnia Ca₃P₂ w reakcji z wodą tworzy wodór fosforowy (fosfinę):

Fosfina RN₃ jest gazem palnym, ale nie jest zdolny do samozapłonu. Razem z LV₃ pewna ilość płynu P₂H₄, który jest zdolny do samozapłonu w powietrzu i może być przyczyną zapłonu LV₃.

Silany, tj. Związki krzemu z różnymi metalami, na przykład Mg₂Si, Fe₂Si pod działaniem wody, krzem solny, spontanicznie zapalony w powietrzu:

Nadtlenek baru i nadtlenek sodu, mimo że oddziałują z wodą, w tej reakcji nie tworzą łatwopalnych gazów. Jeśli nadtlenki są zmieszane lub mają kontakt z substancjami palnymi, może wystąpić spalenie.

Tlenek wapnia (wapno palone), reagując z niewielką ilością wody, ogrzewa się do blasku i może zapalić w kontakcie z materiałami palnymi.

Hydrosulfit sodu, będąc wilgotnym, jest energicznie utleniany z wydzielaniem ciepła. W wyniku tego dochodzi do samozapłonu siarki powstałej podczas rozkładu wodorosiarczynu.

W ten sposób samo-ogrzewania i samozapłonu palnych mieszanin związków, a materiałami, które w niskich temperaturach mają tę samą naturę, co samozapłonu lecz ze względu na jego większe występowania pożaru powodują znacznie bardziej powszechne niż ignition.